Nieruchomości to dziwny problem. Mówię w ten sposób, bo z punktu widzenia filozofii i nauk społecznych, jak wiadomo, od czasów starożytności, istniał odwieczny dylemat z rozwikłaniem tego, do jakiego rodzaju zbioru, należy właściwie ten rodzaj domen. Czy nieruchomością jest tzw. zastana przez nas materia, czy też nieruchomość, ściśle brata się z myślą i wyznaczonymi jej organicznie wskazówkami, dyktowanymi przez naszą wewnętrzną dynamikę i biologię? Temat brzmi dość zawile, lecz to jedynie jego koncepcyjne, wyolbrzymione oblicze, które z wierzchu tylko, może wydawać się czytelnikowi przerażające.
RZECZY, PRZEDMIOTY ORAZ ZWIĄZANE Z NIMI NASTĘPSTWA.
W tym artykule opowiem państwu w kilku ciekawych zdaniach, o tym czym są nieruchomości. Czym są i jak definiują je nauki prawne. Treści te, być może przydadzą się osobom, które zdążyły już zapomnieć o tym, w jakim sposób określa się ten zespół, w języku polskiego prawa i dziedzin pochodnych nauki. Zespół koncepcji, który zwykle jest odnoszony do obrotu metra kwadratowego, typowych dla niego jednostek miary oraz obowiązujących cen rynkowych.
CZYM DEFINICYJNIE JEST I CO OZNACZA POJĘCIE NIERUCHOMOŚCI?
Zgodnie z definicją zawartą w Wikipedii, nieruchomości to jedna z rodzajów rzeczy w rozumieniu prawa cywilnego. Natomiast rzeczy, w sensie prawnym i ekonomicznym, istnieją jako część przyrody, która występuje w stanie pierwotnym lub przetworzonym. I to bez względu na to, czy ma oraz posiada, jakąś wartość majątkową.
By mówić jednak o rzeczach, należy rozróżnić ich dwie podstawowe cechy, którymi są zgodnie z definicją:
- ich materialny charakter, który decyduje o tym, że mogą być one przez nas dostrzegalnie posiadane (inaczej, władamy nimi)
- wyodrębnienie z przyrody, które nadaje im charakter dostępny w obrocie cywilnoprawnym.
NIERUCHOMOŚCI W OBLICZU PRZEPISÓW KODEKSU CYWILNEGO.
Artykuł 24 Kodeksu cywilnego, za nieruchomości uznaje: “części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwałe z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.”
Kierując się dalej przepisami Kodeksu cywilnego, wyróżnić możemy:
- nieruchomości gruntowe,
- budynkowe,
- części budynków, czyli tzw. nieruchomości lokalowe.
Podział ten ściśle związany jest z definicją nieruchomości, jaka zawarta jest w artykule 24 kodeksu. Ponieważ nieruchomości gruntowe to te, które stanowią i są częściami powierzchni ziemskiej, której cechą charakterystyczną jest to, że sama ona, jest rodzajem osobno funkcjonującej prawnie własności.
Natomiast nieruchomości budynkowe to nic innego jak związane z gruntem trwałe budynki, a nieruchomościami stają się z punktu widzenia prawa, dopiero wtedy, gdy są wyodrębnionym z gruntu, przedmiotem własności. Czyli możemy mówić o nich jako o nieruchomościach jeśli np. posiadamy odpowiedni akt prawny, dokumentujący fakt, że są one w naszym bezpośrednim posiadaniu.
I ostatnie w tej kategorii, nieruchomości lokalowe, którymi są konkretne części budynków, np. mieszkanie, piwnica, część budynku nie będąca lokalem itp. Części te niekoniecznie muszą posiadać charakter mieszkalny. Nieruchomości lokalowych, dotyczy w polskim prawie, ustawa o własności lokali.
Niezbędnym elementem do powstania własności jest oczywiście wpis w tzw. księdze wieczystej. Zgodnie z zapisem artykułu 24 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, za nieruchomość księgi wieczyste uznają: “część powierzchni ziemskiej, dla której urządzono księgę wieczystą.”
Tak jak podkreśliłam na początku tego artykułu, za nieruchomość możemy uznać właściwie każdą rzecz czy też przedmiot, który się nie rusza i w ku woli wprowadzonego rozróżnienia, nie jest on człowiekiem. Jednak dopiero przepisy prawa oraz inne zasady nauk, gruntownie i koncepcyjnie, opisują prawidłowo to, czym jest i za co jest w zasadzie uznawana przez społeczeństwo, nieruchomość jako taka.